Όταν ένα υφασμάτινο παιχνίδι είναι πολύ φθαρμένο, τότε ένα νέο ύφασμα κολλιέται στο εσωτερικό μέρος ή αν η ζημιά είναι μεγάλη γίνεται απόπειρα ανάπλασης. Βασικό σημείο που η πείρα με δίδαξε είναι πως πρέπει να ξεκαθαρίζεται από την αρχή ποιος είναι ο σκοπός της συντήρησης – αποκατάστασης. Αν ο κάτοχος του υφασμάτινου παιχνιδιού θέλει να το διατηρήσει απλά ως ενθύμιο επιλέγεται διαφορετική τεχνική αποκατάστασης από την περίπτωση που το συντηρημένο παιχνίδι θα παραδοθεί στην επόμενη γενιά για να χρησιμοποιηθεί.
Ήρθε στα χέρια μου στην 1η καραντίνα ένα κουκλάκι ξεχασμένο της δεκαετίας του ‘90 ο Άλφ ο εξωγήινος, ο ήρωας μιας τηλεοπτικής σειράς που κάποιοι ίσως θυμάστε. Ο Άλφ ήταν ένας τρισχαριτωμένος τύπος απ’ το διάστημα (Alien Life Form) που προσγειώνεται στο γκαράζ μιας τυπικής αμερικανικής οικογένειας και μένει εκεί κρυμμένος, μέχρις ότου επισκευάσει το διαστημόπλοιό του.
Ο κάτοχος μέλλοντας πατέρας ήθελε να το μεταβιβάσει στην επόμενη γενιά, ένα δώρο αγάπης και μνήμης στο πρώτο του παιδί. Ο Άλφ ήταν ένα δώρο που είχε συντροφεύσει τον ευαίσθητο μέλλοντα πατέρα σε όλα τα παιδικά του χρόνια. Είχε συντροφεύσει όμως και τα 7 μικρότερα αδέρφια του καθώς και το σκύλο της οικογένειας. Σε όλη αυτή τη μακρά διαδρομή ζωής και φροντίδας είχε διάφορα σοβαρά ατυχήματα. Η μια μεριά του προσώπου του ήταν φαγωμένη από το σκυλί με το ένα μάτι εντελώς χαμένο. Αλλά οι δυσκολίες της ζωής του δεν περιορίστηκαν εκεί, μια μέρα έπεσε και στη σόμπα. Η φωτιά του στέρησε το φουντωτό του τρίχωμα, αλλά το μέγεθος της αγάπης της οικογένειας προς αυτόν ήταν τέτοιο που τελικά τον έσωσε από τον ολοκληρωτικό χαμό.
Ο πολύπαθος Άλφ ήρθε στα χέρια μου με ευχή και κατάρα να αποκατασταθεί μέχρι και η ελιά που είχε στο πρόσωπό του. Όλα να γίνουν σωστά ώστε να θυμίζουν τον Άλφ των παιδικών ονείρων. Όλοι με αποθάρρυναν από την ανάληψη τέτοιας ευθύνης. Όμως, το γεγονός πως ένας μέλλοντας πατέρας ήθελε να κληροδοτήσει ένα παλιό παιχνίδι στη νέα γενιά με συγκίνησε βαθιά. Αισθάνθηκα την κίνηση αυτή σαν κίνηση στοργής και φροντίδας. Και έτσι θέλησα να δώσω νέα πνοή στον από τη ζωή κακοπαθημένο Άλφ.
Το έργο σε πρώτη φάση δεν είχα ιδέα πόσο δύσκολο θα ήταν. Το συναίσθημα κυριάρχησε του νου, με τα γνωστά βέβαια επακόλουθα. Πρώτη κίνηση η ανεύρεση των κατάλληλων υλικών. Το υφασμάτινο αυτό παιχνίδι φανερά μιας άλλης εποχής είχε μηχανισμούς με απώτερο σκοπό να κρατήσουν για μια ζωή. Τα μάτια είχαν ειδικό μηχανισμό που συνδεόταν με το στόμα και τα αυτιά. Ο κατασκευαστής δεν άφηνε κανένα ενδεχόμενο να αποκολληθεί κάποιο κομμάτι και να βάλει σε κίνδυνο τη ζωή ενός παιδιού. Πρωτόγνωρο για τα σημερινά δεδομένα που η φτήνια έχει κατακλύσει ακόμη και τη σκέψη μας χωρίς να μας κάνει πια εντύπωση.
Τα μάτια χάρη σε ένα φίλο ενδυματολόγο από την Αθήνα εντοπίστηκαν και παραγγέλθηκαν από το e-bay σε εξωφρενική τιμή, αλλά το καλό πράμα πληρώνεται. Μετά ξεκίνησε η εγχείρηση, άνοιγμα και αφαίρεση όλου του παλιού υλικού γεμίσματος. Δυστυχώς, χάθηκε μαζί με το παλιό μου κινητό η δυνατότητα να βλέπατε τα γκρι κομμάτια του υαλοβάμβακα που έβγαιναν από το εσωτερικό. Αφού άδειασε τελείως το περιεχόμενο. Το ύφασμα γυρίστηκε από την ανάποδη όπου εκεί έγινε και η καθοριστική αποτίμηση του μεγέθους δουλειάς που έπρεπε να γίνει. Το ύφασμα ήταν καλής ποιότητας αλλά πολυκαιρισμένο και κακοπαθημένο.
Αρχικά πήγε στο καθαριστήριο όπου εκεί μπόρεσε μόνο να περάσει από ζεστό ατμό απολύμανσης, καθώς η πλύση θα ήταν το πιθανότερο καταστροφική. Στη συνέχεια με οδοντόβουρτσα καθαρίστηκαν στο χέρι οι απαιτητικοί λεκέδες πάνω στο ύφασμα (χέρια και πόδια). Επίσης, χαμένες φωτογραφίες από τα μαύρα απόνερα του πλυσίματος στο χέρι με χλιαρό νερό. Αφού τελείωσε το έργο της πλυσίματος, ξεπλύματος 4 φορές νομίζω χρειάστηκε για να βγει καθαρό το τελικό νερό περάσαμε στο επόμενο στάδιο της καταμέτρησης των σωστικών εργασιών.
Μπαλώματα μπήκαν στο εσωτερικό. Και άρχισε η δουλειά στο εξωτερικό. Τα κενά του τριχώματος κεντήθηκαν στο χέρι με κορδονέτο ασορτί χρώματος με το τρίχωμα. Το σώμα γέμισε με καθαρό, καινούριο υλικό αφράτο σαν χιόνι. Ενώθηκαν χέρια, πόδια και ράφτηκαν στο χέρι φυσικά τριπλή φορά για να μην είναι δυνατή η αποκόλληση των άκρων ακόμη και μετά από απαιτητική χρήση. Η πρόκληση ήρθε με το κεφάλι. Το κεφάλι ήταν καμένο σε σόμπα όπως σας είπα, φαγωμένη η μια πλευρά από το σκύλο της οικογένειας. Η προοπτική πως το κουκλί θα δινόταν στην επόμενη γενιά με οδήγησε στη λύση της ανάπλασης του κεφαλιού, καθώς οποιεσδήποτε σωστικές ενέργειες δεν θα είχαν αποτέλεσμα σταθερό.
Φαντάζομαι πως γίνεται κατανοητό πως άλλη θα είναι η διαδικασία συντήρησης για ένα υφασμάτινο παιχνίδι στην προκειμένη που θα κρατηθεί στο ντουλάπι της μνήμης και άλλη όταν αυτό πρόκειται να παραδοθεί στην επόμενη γενιά για να χρησιμοποιηθεί σαν παιχνίδι. Πατρόν, επί πατρόν δοκιμές επί δοκιμών πάνω σε πρόχειρο ύφασμα, στη συνέχεια αναζήτηση κατάλληλου υφάσματος στην υφή και στο χρώμα και πολύ ράψιμο στο χέρι. Το πιο μαγικό ήταν η συναρμολόγηση του εσωτερικού μηχανισμού των ματιών που συνδεόταν με κλωστή με το στόμα και με τα αυτιά. Εργατοώρες ατελείωτες ο Άλφ, η συντροφιά μου σε δύο καραντίνες. Το έργο ολοκληρώθηκε και παραδόθηκε στην νέα γενιά τα Χριστούγεννα με την προσδοκία η νέα αυτή ύπαρξη να προσφέρει μπόλικες ώρες παιχνιδιού σε ένα μικρό παιδί και μια συνειδητοποίηση σε ένα μεγάλο παιδί πως η παιδική ηλικία είναι οι ρίζες της ψυχής μας που ένα αντικείμενο όμως όσο και αν έχει συνδεθεί με αυτήν δεν δύναται να την επαναφέρει στο παρόν.
